Lieve familie,
Mede namens Lia wens ik jullie veel sterkte toe. Wij wensen dat jullie steun aan elkaar hebben om dit verlies te verwerken.
Jullie neef Marcel
Beste familie van der Weide,
In 1977 kwamen Bart en ik naast jullie wonen. Jullie waren toen als meisjes alle 3 nog thuis. Dat veranderde snel en jullie vonden jullie eigen stekje. Jullie ouders genoten van hun caravan op Ameland dus in de zomer waren ze vaak niet thuis. Hoe dapper was het ook dat jullie moeder , hoe moeilijk ze het ook vond toch bleef gaan toen jullie vader overleed. Voor die tijd kwam ze altijd even langs met een klein vuilniszakje dat we voor haar even in onze container deden.Dapper redde ze zich in haar eentje met steun van jullie. Toch kon ze ook goed voor zichzelf opkomen. Als haar iets niet zinde liet ze dat ook wel merken. Als een van de buren de container te lang voor ons huis liet staan zette zij hem aan de overkant of plakte er een briefje op met het verzoek om de volgende keer wat eerder de container op te halen. Ze scharrelde ook iedere dag even in de tuin en bij de eerste voorjaarszon zat ze in haar hoekje. Toen ze moest verhuizen had ze heimwee naar haar plekje. Zo nu en dan kwam ze even terug om piano te spelen. Ontroerend om te horen. Een week of twee geleden kwamen we langs haar kamer en we zwaaiden.. het was toen net alsof ze ons niet herkende... En nu is het zomaar ineens voorbij.. We wensen jullie veel sterkte de komende tijd. Lieve groet, Andy en Bart Bosma.
Lieve familie,
Ons medeleven met het verlies van jullie moeder en oma.
Het was ons een voorrecht haar te mogen kennen, altijd tijd voor een praatje, en een vriendelijke groet!
We hebben haar man, jullie vader, maar even meegemaakt, en wisten dat dit een groot verlies voor haar was, en doordat wij als overburen zicht op haar hadden, probeerden we haar te helpen waar we konden.
En zo konden we haar af en toe even helpen met kleine dingen, wat we graag voor haar deden ook omdat ze het erg waardeerde.
Ze vertelde dat ze veel aan haar dochters had, en daar veel steun aan beleefde, er werd goed op haar gepast!
Ook als ze naar haar stekkie ging op het eiland, vroeg ze ons om de zonneschermen te laten zakken voor de zon en weer omhoog te doen.
Altijd stuurde ze ons dan een kaartje met een lieve groet, en als ze dan terug kwam dan melde ze zich even bij ons, en bedankte ons daarvoor.
Ook is ze wel eens af en toe bij elkaar op de koffie geweest en was altijd gezellig!
In het Wumkeshuis zijn we ook enkele keren geweest, wat ze ook prettig vond.
Zo wensen we jullie als familie veel kracht en troost toe op deze dag en ook daarna!
Het gemis zal altijd blijven, maar ook een voorrecht dat ze zo lang onder jullie mocht zijn.
Met vriendelijke en lieve groet,
Coby en Thijs Scheffer