In Memoriam.
Ans als overbuurvrouw,later als een goedevriendin! Opweg naar Flevohof,in de volkswagen dolle pret. Met elkaar jokeren+ wat snaps.
Naar Ameland wat we plm. 10 jaar hebben gedaan ,elk een huisje en kerst en oud en nieuw hebben gevierd. Bij het Zeepaardjeuit eten en veel gewandeld. Toen kwamen de zorgen om Ans. Niet meer lopen en toch van alles nog willen.Toch zijn we ook naar Denemarken geweest en ook naar Portugal prachtige herringeren.Devriendschap bleef bestaan, maar het bezoek minder,vanwegeons zelf.(ziekte).Het is een hele fijne tijd geweest,ook dankzij jouw wilskracht. Wij missen je en gedenken je in alle rust.
Rust Zacht.
Fre en Ginie Koerts.
Hallo Johan, kinderen en kleinkinderen,
Mijn eerste kennismaking met Ans was op obs de Sprenkelaar, ik als leerkracht, Ans als betrokken ouder. Zoals Bert al aangaf in zijn geweldige verhaal was Ans verantwoordelijk voor het documentatiecentrum van de school. Zij vatte deze taak erg serieus op. Ans behoorde ook tot de vaste begeleidingsgroep van de jaarlijkse schoolreisjes, samen met IJpie de Lange. Vooral de schoolreizen naar De Blauwe Haan vergden het nodige van de begeleiding, maar waren altijd zeer geslaagd. Door deze schoolse contacten kwamen er ook meer privé contacten. Ik wipte geregeld even langs en daardoor manier raakte ik ook meer in contact met Johan. Ans en Johan beheerden namens "de provincie" enkele vakantiewoningen op de Waddeneilanden. Zij vertelden hier regelmatig over, waardoor Rinnie en ik enthousiast werden. Johan heeft enkele malen een vakantiewoning voor ons geregeld. Ans vertelde mij op een gegeven moment, dat Johan belastingformulieren invulde voor vrienden en kennissen. Van het één kwam het ander en Johan vult nu nog steeds onze belastingopgave in, nu digitaal.
Rinnie en ik hadden door bovenstaande meer contact met Ans en Johan; we kwamen regelmatig bij elkaar over de vloer.
We hebben de lijdensweg van Ans van nabij meegemaakt en regelmatig onze waardering uitgesproken over haar doorzettingsvermogen. Ze kreeg tegenslag na tegenslag, maar ze knokte door en zag altijd wel ergens een lichtpuntje. Zonder de hulp van Johan had dit niet gekund. Johan zorgde er voor, dat de omstandigheden rond Ans zo optimaal waren. Dit kostte soms veel moeite, maar Johan is wat dit betreft een bijtertje. Ans had het niet beter kunnen treffen. We kregen tijdens onze contacten veel te horen over vakanties, kinderen, kleinkinderen, voetbal, enz. Ans had de enthousiaste verhalen, Johan de feiten, tot in het kleinste detail.
We wensen jullie ( nogmaals ) sterkte voor de komende tijd en oan't sjen.
Beint.
Lieve familie Elsinga,
Diep geraakt was ik, toen ik afgelopen week een bericht kreeg via het bestuur wat op de website van de LVV geplaatst moest worden. Hierin las ik dat jullie lieve vrouw, moeder en oma was overleden. Hoewel al weer een tijdje uit elkaars beeld, bewaar ik zeer goede herinneringen aan haar en aan jullie als familie. Ik wil jullie hierbij allemaal een warm hart toedragen, bij het verwerken van dit grote verlies. Veel sterkte!
Lieve Nicht
Afscheid nemen bestaat niet, wij nemen je mee door de diepste zeeën , torsen je mee over de hoogste bergen en als het moet door diepe dalen.los laten doen we niet, vooraltijd in ons hart
Johan en kinderen heel veel sterkte
Ans was niet zomaar iemand
17 juni, onze mannen vergaderen en wij praten honderduit vooral als "moeders onder elkaar." Ans, altijd belangstellend naar mij en onze kinderen. Bedankt en A Dieu.
Beste Ans,
Onze waardering voor jouw werk voor DON hebben we tot uitdrukking gebracht in het erelidmaatschap.Actief als contactpersoon in Beatrixoord, bestuurslid van de regio Noord, organisator van regiobijeenkomsten, actief voor de werkgroep incompleten, bemenser van de hulptelefoon en samen met Johan verantwoordelijk voor de infopakketten.
In al jouw werk was je betrouwbaar, heel vaak als stille kracht en gangmaker achter de schermen.Het was plezierig om met je samen te werken en ik bewaar daar goede herinneringen aan.
Ans bedankt.
Lieve Ans,
Ik leerde je kennen via Dwarslaesie Organisatie Nederland, waar jij contactpersoon was. Later werd Johan penningmeester van de vereniging en hebben jullie samen heel veel werk voor Dwarslaesie Organisatie Nederland gedaan. Maar naast het normale werk waren er ook de ESCIF congressen die jij samen met Johan bezocht. Ik denk dan speciaal aan het congres in Wenen waar wij na het congres nog een dagje bleven en het slot Schonbrunn bezochten. Eerst met de metro, waar we zwartrijders waren, omdat Johan wel kaartjes kocht maar ze niet afstempelde en ik die geduwd moest worden omdat ik een leenrolstoel van het vliegveld had. Je vriendin duwde mij geduldig over alle keien en door het slot en het werd een dag die ik niet gauw vergeet. Ans bedankt.
Beste Johan en (klein)kinderen.
Via Dwarslaesie Organisatie Nederland hebben wij (Lammy/Jan) jullie (Johan/Ans) leren kennen. Ans en jij Johan waren (bijna) altijd op allerlei bijeenkomsten van Dwarslaesie Organisatie Nederland. De contacten tussen ons waren fijn, dank daarvoor. Ans heeft veel voor Dwarslaesie Organisatie Nederland gedaan. Heel veel sterkte gewenst de komende periode en wij leven met jullie mee.
Liefs Lammy en Jan Holl.
Lieve Ans,
Wat waren wij gezegend met zulke fijne buren, toen wij in 1988 als jong stel naast jullie kwamen wonen op het Raaigras. En wat genoten jullie van onze jonge katje en later van ons eerste kindje, jullie nieuwe buurjongetje Fedrik.
Je was meelevend, betrokken en positief, zelfs toen je ernstige rugklachten kreeg. Wat hebben we veel gedeeld met elkaar in die tijd. We zullen je altijd blijven herinneren als een lieve zorgzame en belangstellende buurvrouw, de beste die je kunt hebben!
Johan, Bert en Diana, we wensen jullie toe dat jullie met trots, liefde en warmte jullie vrouw en moeder in jullie hart mogen blijven dragen
Piet en froukje
Lieve Ans en Johan,
Ik vind het een eer je te hebben mogen ontmoeten. Altijd was je aanwezig op de dagen georganiseerd door de Dwarslaesie Organisatie Nederland. Ik heb je leren kennen als een mooie, lieve en sterke vrouw. Iemand die altijd voor andere klaar stond, al had je het zelf nog zo moeilijk. Een voorbeeld voor andere!
Johan ik wens je veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Liefs Mirella Dekker
Lieve Ans,
Ik leerde je kennen als die vrouw die altijd actief was op de school van onze kinderen. Later ontmoetten we elkaar weer toen je mij als pedicure je voeten liet verzorgen.
Wat vond ik het bijzonder dat je onze kinderen nog kende en altijd geïnteresseerd was in hun en ons wel en wee. Ik heb je nooit horen klagen over je situatie.
Ans wat was je een krachtige en lieve vrouw.
Ik vind het fijn dat ik je heb leren kennen en zal je niet vergeten.
Lieve Ans. Voor mij was en blijf je mijn "Diedeltje". Een bijnaam waarmee ik bijna altijd aansprak. Wij kennen de herkomst van deze naam.
We zijn meer dan 50 jaar samen geweest na onze eerste ontmoeting op 24 april 1965 in Vierhouten. Op 12 juli 1968 zijn we getrouwd en 23 jaar later bleek duidelijk dat de bekende trouwbelofte geen loze kreet was. We hebben samen en later met Bert en Diana en onze 5 kleinkinderen prachtige jaren beleefd. Ook na je handicap in 1991 bleef je die (blij)moedige vrouw, moeder en oma. Je hebt zoveel voor mij, de kinderen en kleinkinderen betekend. Je cijferde jezelf weg om "die ander". Ik wil dit typeren als een "gunfactor. De laatste 2 jaar waren vooral voor jou en voor mij de zwaarste jaren in ons leven. Ondanks alle tegenslagen bleef je moedig om weer verder te gaan en ik heb je daarbij naar vermogen ondersteund. Met alle liefde! Mijn bewondering en respect voor je!!!. Ik kan je niet missen, maar "het is goed zo" In mijn hart/gedachten blijf je die vrouw die zoveel voor mij, de kinderen, kleinkinderen en vele anderen heeft betekend.
Ik hou van je zal je nooit vergeten.
Onze Ans, zeggen wij dan in Brabant. Ons Ans was voor mij ons moeke van de dwarslaesie organisatie. Lieve Ans, tijdens de Schakeldag DON heb ik gelukkig tegen je gezegd dat ik van je hou. Ons samen kunnen zijn, afgesloten met een etentje. En afscheid met een dikke smok. Zal je missen lieverd! Lieve Johan voor jou een smok en veel sterkte. Dit wens ik ook jullie kinderen, kleinkinderen en Ans haar beste vriendin toe.
Beste Johan, kinderen en kleinkinderen,
Ik leerde Johan kennen tijdens de militaire diensttijd, nu 50 jaren geleden. Nadien zijn onze families steeds in contact gebleven.
Jaarlijkse bezochten wij elkaar en gingen soms gezamenlijk op vakantie. De laatste jaren beperkte het contact zich tot langdurige telefoontjes bij verjaardagen.
Wij verwonderden er ons steeds over, dat Ans ondanks haar handicaps nog zo krachtig en vol in het leven stond. Uit de laatste berichten begrepen wij, dat de lichamelijke toestand van Ans snel achteruit ging.
Wij zullen ons Ans blijven herinneren als een lieve, vrolijke en krachtige vrouw.
Wij wensen Johan, de kinderen en de kleinkinderen veel kracht en sterkte in de komende moeilijke periode.
Johan, we zijn een aantal jaren samen actief geweest voor DON, met veel waardering voor jullie inzet en zeker ook Ans.
Altijd was ze aanwezig en stond ze voor iedereen klaar om haar ervaringen over te brengen en zodoende anderen te helpen. Ook haar inzet voor de contactdagen met haar enthousiasme werd het altijd een succes.
Ik zal met vreugde terug denken dat ik met Ans heb samen gewerkt.
Bij deze wil ik ook iedereen condoleren met het verlies van Ans, onze dappere rolster. Ze was er altijd voor de andere mede rollers, aan de telefoon of op de bijeenkomsten. We zullen je missen.
Ik hoop dat de familie de kracht in de toekomst mag vinden om dit verlies te dragen.
Groet Jan p de Boer
Lieve Ans.
Je zei tegen mij je bent mijn zus zo voelde dat ook voor mij.
Beiden geen ouders, broer of zus meer.
We hebben een hele fijne vriendschap gehad vreugde en verdriet gedeeld
Veel uitstapjes hebben we gemaakt eerst met zijn vieren na Bertus overlijden namen jullie mij altijd mee op vakantie dat voelde heel goed.
We hebben mooie reizen gemaakt o.a naar Praag Wenen Berlijn en Bayern en natuurlijk Ameland.
Ik zal je heel erg missen je was een bijzondere vrouw.
Liefs Janny.
Ans, ze was er altijd ! Bij alles wat er georganiseerd werd was Ans een van de eersten die je tegenkwam bij binnenkomst. Samen met Johan reisde ze het hele land door als het maar even kon.
Ik ben blij dat ik je nog even gesproken heb de laatste Schakeldag in Ede. Wat was je moe. Fijn dat er daar nog even gelegenheid was om toch min of meer afscheid te nemen. We wisten het allebei, dit was onze laatste knuffel.
Dit verlies maakt de donkere dagen voor Kerst nog extra donker ...
Laat het een troost zijn dat ze rust heeft nu...
Heel veel sterkte gewenst, we denken aan jullie !
Ger en Elise Adriaanse
Lieve Ans,
Wat ben ik blij dat ik je heb leren kennen, kostbare tijd met je heb doorgebracht. Veel gesprekken heb ik met je gehad en we hebben elkaar goed leren kennen. We hebben samen veel gedeeld. Het laatste gesprek waarin je mij vertelde dat ik als een dochter voor je was. Ik koester het. Ans wat heb ik diep respect voor je gekregen, bijzondere vrouw. Je wijze woorden neem ik mee. Afscheid hebben we niet genomen, jij begreep zo goed wat ik daarmee bedoelde.
Tot straks lieve Ans
Ans is jarenlang een toegewijde vrijwilliger geweest van onze vereniging, Dwarslaesie Organisatie Nederland. Contactpersoon in Beatrixoord, DON-aanspreekpunt bij de hulptelefoon waar zij als 'luisterend oor' en ervaringsdeskundige veel mensen verlichting wist te bieden en op het goede spoor wist te zetten, actief lid van de werkgroep incomplete dwarslaesies, samen met Johan beheerder van alle informatiepakketten die mensen met een nieuwe dwarslaesie in de revalidatiecentra ontvangen en......... niets was haar te veel!
Een indrukwekkende staat van dienst. Dit was mede mogelijk door de steun die zij al die jaren van jou ontving, Johan. Jullie voelden je samen erg verbonden met de vereniging en met de mensen die moeten (leren) leven met een dwarslaesie. Ik vind het dan ook een grote eer dat ik jullie op 21 oktober jl. tot erelid heb mogen benoemen.
Nog geen twee maanden later is Ans er niet meer. De wetenschap dat zij na veel strijd tot de conclusie was gekomen dat het zo niet langer kon en dat 'het op was', maakt dit definitieve afscheid hopelijk voor jou, Johan, en jullie (klein)kinderen iets draaglijker.
Heel veel sterkte gewenst.
Lieve Johan kinderen en kleinkinderen. In de tijd dat ik bij jullie kwam om te helpen in de huishouding heb ik ans leren kennen als een hele lieve vrouw. Altijd belangstellend en heel attent. Ik wens jouw johan en de kinderen heel veel kracht en sterkte voor nu en in de toekomst. Liefs Jannie
Johan,
Een aantal jaren hebben we naast jullie gewoond en van dichtbij meegemaakt hoe Ans haar gezondheid langzaam maar zeker achteruit ging.
Ondanks haar beperkingen was ze een lieve, sterke (buur)vrouw.
Kortgeleden spraken we jullie nog in het MCL. En nu, nog onverwacht snel, is Ans overleden.
Voor haar een uitkomst, voor jullie die achterblijven een groot gemis. Maar zoals in de rouwadvertentie staat:
"het is goed zo".
Wij wensen jullie veel sterkte, nu en in de tijd die gaat komen, waarin jullie verder moeten zonder Ans.
Bewaar de goede herinneringen voor altijd
Ans was een warm en belangstellend en betrokken mens. Zij was ook een 'stille kracht' binnen Dwarslaesie Organisatie Nederland. Jammer dat Ans maar zo kort actief erelid is kunnen zijn. Wij zullen haar missen.
Lieve oom Johan, Bert en Diana,
Mooie herinneringen heb ik aan tante Ans...
Onze vakanties vroeger met onze gezinnen op de eilanden.
De mooie vriendschap van oom Johan en tante Ans met mijn ouders, toen papa nog leefde.
Jullie bijzondere band met mama na het overlijden van papa...
Een hechte vriendschap!!!
Altijd kaartjes van jullie op de verjaardagen van mij en mijn kinderen.
Ik zal mij tante Ans herinneren als een attente, sterke en bijzondere vrouw.....
Heel veel liefs,
Sandra
Hallo Johan.,
Bij deze wil ik jou en de Kinderen en kleinkinderen condoleren met het verlies van Ans. ik hoop dat je de kracht in de toekomst mag vinden om dit zware verlies te kunnen dragen.
Groet; Arie Bergsma.
Dag Johan,
Al was de gezondheidstoestand
van Ans me sinds oktober bekend, toch
bezorgt haar overlijdensbericht me een schok. Het was dus al zo ver........
Ik zag in Lunteren al dat er wat met haar loos was, maar Ans vertelde me toen beknopt haar situatie.
Plaats, tijd en omstandigheden waren toen minder
geschikt om er dieper op in te gaan. Misschien had ze daar zelf op dat moment ook geen zin in. Daarom beloofde ik haar alsnog te bellen en ik ben blij dat gedaan te hebben.
Wat een jaar hadden jullie achter de rug met verblijven in ziekenhuis en revakliniek. Niet alle details die ze me vertelde staan me nog voor de geest, wel dat het totale verhaal van narigheid en tegenslag lang en indrukwekkend was.
Aan het einde van het gesprek heb ik haar toen veel sterkte gewenst, in de hoop dat we elkaar toch nog weer zouden kunnen spreken.
De dood heeft ons die mogelijkheid ontnomen en wat nu rest is stil te zijn.
Maar ik wil die stilte toch vullen met wat woorden, hierbij voor jou besteed en aan haar gewijd, nadat ik jou Johan en je (klein)kinderen van harte condoleer met dit verlies. Daarbij wens ik je alle sterkte toe en ik hoop dat je troost zult vinden in de goede herinneringen die je aan Ans hebt, zoals ook de rouwkaart vermeldde. Soms raakten onze gesprekken aan zaken van het geloof en ik merkte dan dat je daarvan niet los was en zeker niet afkerig was. Moge God en mensen je steunen in de komende tijd om met dit ingrijpende verlies om te gaan.
Aan Ans bewaar ik goede herinneringen vanwege onze fijne samenwerking in de tijd dat wij beiden contactpersoon voor de DON waren. Het begon met een bezoek bij jullie thuis, ergens in 2003 of 2004 dacht ik. Vanaf dat moment zouden we samen de belangen behartigen van de doelgroep, waartoe wij ook behoorden: mensen met een incomplete dwarslaesie. Onze samenwerking heeft een jaar of 7,8 geduurd en nimmer is daarin onderling een verkeerd woord gevallen. We waren het meestal samen snel eens over zaken die een keuze vereisten. We konden op elkaar aan en gaven daarnaast elkaar de ruimt en het vertrouwen om met ons eigen karakter zaken aan te pakken. Ans hield niet van gedoe en gezeur en ik ook niet. Zo is het jarenlang goed gegaan en is zij na mijn afscheid doorgegaan, tot het niet meer ging. Dat typeert haar. Ze oogde als een nuchter en betrouwbare doordouwer en zo is ze geweest tot haar aan levenseinde. Haar werk voor de DON heeft ze met hart en ziel gedaan, daarin mede gesteund en aangemoedigd door jou, Johan.
Ook die taak is nu voor haar ten einde en er mag in dankbaarheid en met grote waardering op worden teruggezien. Aan anderen nu de opdracht om er een passend vervolg aan te geven, daarbij het belang van anderen voor ogen houdend.
Ik wens je nogmaals alle sterkte toe voor de komende tijd voor de uitvaart, nog niet wetend of ik in de gelegenheid ben die bij te wonen.
Met hartelijke groeten
Aad Huizer