Elsa Schildkamp-Rienstra

Rene, Manon, Jurgen en Krista, Niet te bevatten dat Elsa er dan niet meer is..... Wat hebben we de laatste jaren mooien Sneekweken beleefd als buren. Veel gezelligheid op de steiger. Elsa die Melle toen een paar weken oud graag even knuffelde en op hem lette als we even weg moesten. Wat kan het leven dan omslaan doordat ze er niet meer is. Hoop dat jullie met elkaar en met iedereen om jullie heen steun mogen ervaren om met dit verlies om te gaan.

René, ik wens je erg veel sterkte met het verlies van je vrouw!

Onze zonen hebben met elkaar gevolleybald en zo trof ik jou en René soms op de tribune om het team aan te moedigen. Ik ken(de) je niet goed, maar herken alles wat in de rouwadvertenties staat genoemd. Af en toe mooi druk op de tribune in je enthousiasme om het team aan te moedigen. Met humor de fouten bedekken. Bruisend, je lach, spontaan. Ik wens de mensen die jou lief hadden alle sterkte.

Elsa heb ik leren kennen in de 3e klas van de R.J. Sipkens MAVO in Sneek. Na de MAVO zijn onze levens niet meer gekruist. Maar ik heb heel goede herinneringen aan haar! Blij, vrolijk, rechtvaardig en sportief. Van tijd tot tijd is ze wel in mijn herinnering geweest: haar blonde krulhaar was zo typerend en de mooie, witte tanden en de lach. Dat aan haar leven zo vroeg een einde gekomen is, is verschrikkelijk voor haar naasten-echtgenoot, kinderen, ouders, schoonouders en verdere familie en ook collega's, vrienden en bekenden. Ik wens allen heel veel sterkte om dit verlies te dragen. Met een warme groet van Jacqueline de Boer-Busser.

Lieve Elsa, Zeilend in de Schakelklasse was de eerste kennismaking tussen ons en dat is alweer een dikke 25 jaar geleden. Wat hebben we een lol gehad op het Zuidlaarder-, Schild-, en Sneekermeer. Met als hoogtepunt jouw Nederlandse titel samen met René. Vanwege onze verschillende levensfases was het contact eind jaren negentig wat minder. Maar toen we naar Sneek verhuisden werden de banden weer aangehaald. Marcel en ik zeilden in 16m2 terwijl jij samen met Manon met veel liefde op onze kleine meid paste. Aan ons jaarlijkse verwendag koester ik warme herinneringen. Eindeloos kletsen, heerlijk bubbelen en onwijs hard lachen. Je warme uitstraling, positieve instelling gaf ongelooflijk veel energie. De grote afstand tussen Sneek en Australie was geen problem, we skypten en appten regelmatig. Zo ook de dag van de operatie waarop jouw laatste bericht was “Ik kom als nieuw terug zegt men……daar ga ik voor”. Het heeft helaas niet zo mogen zijn en ik vind het nog steeds onbegrijpelijk en ongelovelijk verdrietig dat je er niet meer bent. Warm, belangstellend, lief, openhartig, eerlijk, vrolijk, positief en bovenal een prachtig mens! Elsa you will be missed. René, Manon en Jurgen heel veel sterkte gewenst om dit zware verlies te dragen. Knuffel van Marcel, Esther, Yildiz en Olin

Een tijdje m'n vrolijke vriendelijke Buuf geweest! Altijd zag ik jou lachen! Later werd ik het buurmeisje van manon(opnieuw) ... De gesprekken die wij hadden zL ik niet meer vergeten! Ik mocht je graag Elsa! Heelveel sterkte met dit verlies lieve manon Jürgen en hun vader...en natuurlijk de rest van de familie

25 jaar geleden leerden we elkaar kennen. De jaren in de 16 m2 beleefden we intens met elkaar. Zo ook de geboorte's van onze kinderen. Ik, als kraamverzorgster mocht ook bij de eerste levensweek van zowel Manon als Jurgen aanwezig zijn. Een bijzondere herinnering. Het afgelopen jaar werd ons contact weer intenser doordat René en ik tegelijk in het ziekenhuis op de hartafdeling terecht kwamen. René verliet het ziekenhuis eerder en ik had nog een heel traject te gaan. Jou attendheid en betrokkenheid hebben wij enorm gewaardeerd. En dan is het januari en ontvang ik van jou een berichtje dat er ook bij jou een lekkende hartklep is geconstateerd. Hoe bizar is dat!!! Mijn voorbeeld had je voor ogen en het zou helemaal goed gaan komen...................... Vol goede moed ging jij de operatie in............ Lieve Elsa, jou lach, jou vrolijkheid, jou humor zullen we nooit vergeten. Lieve René, Manon en Jurgen, we willen jullie heel veel sterkte toewensen. Liefs Idith Marrit Johan en Lenie.

Hallo Elsa, We hebben elkaar leren kennen toen ik verhuisde van de binnenstad naar de Noord Oost hoek in Sneek. Ik kwam in de 3e klas van de Zwetteschool en daar zat jij ook in en zo werden we vriendinnen. We speelden om en om bij ons thuis en bij jullie in de Kempiusstraat. We hebben altijd veel lol gehad. Onze vriendschap verwaterde toen we naar de middelbare school gingen en ik verhuisde naar de Stadsfenne.. We kwamen elkaar vele jaren later weer geregeld tegen in de Zwette waar ik nu woon en groeten elkaar dan en praten soms ook nog even met elkaar. Het nieuws wat ik hoorde is verschrikkelijk en ook het idee dat ik je nooit meer tegen ga komen. Het is zo onwerkelijk. Ik wens alle familie heel veel sterkte.

wat hebben we veel gelachen en gepraat en wat hadden we veel aan de "kop". jaren heb ik je haren mogen doen zelfs ooit je bruidskapsel . en de laatste keer was de zaterdag voor je operatie . "je moest er netsjes bei lizze "vandaar nog ff een gezellig knip-beurtje Elsa , ik zal je missen net als al die ander mensen jou lach en je elsa zijn lieve familie heel veel sterkte

Lieve Elsa, Zoveel mooie woorden voor een mooi mens. Dat was je en dat blijf je in mijn gedachten. Samen op de Zwetteschool als collega's begonnen, maar meer en meer vriendinnen geworden. Gezellig samen een wijntje drinken bij mij in Sneek maar later samen shoppen in Haarlem, mijn nieuwe huis bekijken, weer een wijntje drinken en heel veel bijpraten en vooral lachen, want die lach van jou ....... We zouden samen nog zoveel leuke dingen gaan doen, maar helaas dat is ons niet gegund. Lieve, lieve Elsa, vergeten doe ik je nooit, je lieve woorden en aanstekelijke lach klinken door in mijn hoofd. Dikke zoen van Elise. René, Manon, Jurgen en Krista, ik wens jullie heel veel kracht om dit enorme verlies een plek te geven. Veel liefs Elise Venema

Lieve Elsa, Ruim 25 jaar geleden leerden wij elkaar "weer" kennen. Ja, weer, want in je middelbareschool periode had je al kennis gemaakt met Jaap. Opeens stonden jullie voor onze deur, omdat jullie belangstelling hadden voor onze 16m2. De eerste klanken van jou waren je gillende, enthousiaste lach. Tijdens onze gezamenlijke passie, het wedstrijdzeilen, hebben we vele weekenden met elkaar doorgebracht. In die periode werden ook onze kinderen geboren. Samen met Johan en Lenie en Hieko en Jelly was het altijd grote lol. Na het verlaten van de 16m2 werd dit contact wat minder, maar wanneer we weer bij elkaar zaten was het weer als vanouds. Zo ook ons laatste moment samen. De zaterdag voor je operatie troffen we jullie in Lemmer. Spontaan kwamen jullie binnen in Jens zijn nieuwe huis. Vol enthousiasme en "jaloezie" liep je rond. Do bist in mazzelkont Jens, zei je nog. Onder het genot van een drankje hadden we de mooiste toekomst verhalen. We moeten genieten van elke dag, zeiden we nog. Natuurlijk zag je tegen de operatie op, maar je had er alle vertrouwen in. Hoe bizar kan het dan zijn dat er een week later een rouwkaart op de mat ligt. Niet te bevatten en voor René, Manon, Jurgen en de familie een vreselijke domper. Soms denk je dat je alle stormen kunt doorstaan, maar....................... Elsa, je blijft in onze herinneringen aanwezig en wij zullen nog vaak aan je terugdenken. Wat achterblijft is een lege plek in jullie gezin. Wij wensen René, Manon en Jurgen veel sterkte met dit verlies. Veel liefs van Jaap, Janet, Jens en Janniek

Als vaste supporter van Veracles Heren-1 én vader van Merijn condoleer ik Jurgen en familie met dit grote verlies.

Elsa zou lachen, haar bulderende lach, als ze dit zou zien, helft niet geplaatst. Sorry, verkeerde knop René, Manon en Jürgen, heel veel sterkte. Liefs van ons

Een lach die we nooit zullen vergeten!

Lieve René, Manon en Jürgen, Al die lieve verhalen, ik herken Elsa in vele van hen. Zo was ze echt, vrolijk, altijd belangstellend, ik hoor haar lach nog steeds. 53 jaar geleden werd ik je tante, amper 14 jaar oud. Toch had dat voordelen en dat merkten we ook in de loop van de jaren. Wij, mijn ouders en broer Sjoerd vertrokken uit Sneek naar Gorinchem, kregen een ander leven. Jouw leven lag in Sneek, toch zagen we elkaar regelmatig, zeilen, Sneekweek, familiegelegenheden enz. Je trouwde met René, Manon en Jürgen werden geboren. Zagen je ontwikkelen, naast moeder zijn. Je ging het onderwijs ingaan, je passie met hart en nieren. Vooral kinderen die speciale aandacht nodig hadden, daar wilde jij je voor inzetten.De laatste jaren mocht jij voor deze speciale kinderen wat betekenen. Je verhalen waren dan ook erg leuk om te horen. Vertellen kon je, dat hebben we gemerkt tot de laatste dag, daarna was het stil.

Ik zal je altijd blijven herinneren als de vrolijke, sprankelende juf en het plezier dat ik met je heb gehad in de tijd dat ik in de OR zat op de Zwetteschool. Met als hoogtepunt elk jaar het sinterklaasfeest. Voor alle dierbaren om je heen, heel veel sterkte gewenst de komende tijd.

Als struise Friese dame kwam je de familie Schildkamp binnen. Je had het lef om gelijk de eerste keer midden in de arena van een openluchttheater een limerick voor te dragen. We hebben de jaren daarna veel vreemde spelletjes gedaan, gezongen en kloot geschoten, niets was jou te gek! We zochten elkaar in die club altijd wel even op, samen met Linata hebben we veel gelachen maar ook serieuze gesprekken gevoerd. Jouw overstap naar het speciaal onderwijs was zo'n gespreksonderwerp. De laatste Réunie dat ik je zag was op het water op de Friese meren, jij was daar helemaal in je element. Dag lieve struise Friese dame, bedankt voor die mooie momenten en herinneringen! Lieve René, Rutger en Manon, ik wens jullie veel sterkte bij dit grote verlies, deel de vele warme en lieve herinneringen zo zal ze altijd bij jullie zijn!

Lieve Elsa, Ik heb je leren kennen op het starteiland. Je zeilde schakel en werd vriendin van mijn zus Esther. Jullie konden uren teuten en lachen en Rene en ik snapten lang niet alle grappen en keken elkaar dan maar lachend aan. Jij en Esther hadden namelijk aan een half woord genoeg. Jullie lagen met jullie zeilschip vaak bij ons in de buurt zodat jullie gelijk bij mijn moeder konden aanschuiven voor de soep tussen de wedstrijden door. Mijn mooiste herinnering aan jou is het moment waarop jullie Nederlands kampioen in de schakel werden. Ik heb zelden iemand zo uitbundig en oprecht blij gezien! En wat hadden we een mooi feest 's avonds. Je genoot van het leven! Wat zal het stil zijn voor jullie; Rene, Manon en Jurgen..... Ik wens jullie heel veel sterkte! En lieve Elsa geef je mama een dikke Tut van mij. Hartelijke groeten Jacqueline

Bijna een kwart eeuw geleden kwam Elsa bij ons in Witmarsum op school en hoewel we dik tien jaar scheelden in leeftijd konden we van het begin af aan goed met elkaar opschieten. We lachten om dezelfde dingen. Tussen de middag in het kamertje deden we soms heel katterig en vervelend tegen elkaar. Een begon en de ander haakte in, net zolang tot we slap van lachen waren. Heel flauw natuurlijk, maar wij hadden dikke lol. Ook konden we vreselijk de slappe lach krijgen. Ik herinner mij een keer tijdens een lezing over de zoen van de juffrouw. De man hield zijn verhaal duidelijk niet van harte en iedere keer als hij het over die zoen had schoten wij in de lach. Totdat we niet meer konden stoppen ondanks Piet zijn vermanende blik. Proestend zijn we voortijdig de zaal uit gelopen. Maar naast blij en vrolijk had Elsa ook een groot rechtvaardigheidsgevoel wat een ander aanging en of haarzelf. Elsa heeft bij ons gemeente bestuur het deeltijd werken erdoor gekregen. Dat kostte veel praten want Wonseradeel was daar nog lang niet aan toe. test Ik heb nooit weer een collega gehad en later vriendin met wie ik zo op een lijn zat en met wie ik zo n onbedaarlijke lol kon hebben Jongens heel veel sterkte.

Ik ken je als de juf van groep 5/6. Ik zat in vso 3.. Als ik met mn verjaardags kaart langs kwam schreef je altijd een heel vrolijk felicitatie berciht, met allemaal bloemtjes of stickertjes. verder konden we ook praten. Als je me zag, wist je gelijk wie ik was. Elke keer als ik je zag in de school, was je sportief, vrolijk en een vrouw waar je gelijk een glimlach van kreeg. Ik kreeg bericht vandaag dat je overleden was, ik kon het niet geloven. ik belde gelijk mijn vader op, omdat ik niet wist waar ik terecht bij kon. ookal was je mijn juf niet toch mis ik je. als de lieve, behulpzame en vrolijke vrouw. Ik zal u nooit vergeten lieve juf elsa...