Lieve opa,
Wat een jaar! Een jaar vol verdriet, onrust en strijd. Het was zo gek om afgelopen weekend bij opa zijn kist te staan, terwijl wij samen nog geen 10 maanden geleden naast de kist van Edwin stonden. Waarbij bij het overlijden van Edwin, ook een stukje van opa mee afstierf. Tijd om te rouwen was er echter niet. Al gauw werd opa geteisterd door een onverwachte vijand, het menselijk vaatstelsel. Wat begon bij een plek op de teen, of wat opa een kleinigheidje noemde, eindigde naar 3 zware operaties in een amputatie. Echter was het na de laatste operatie nog niet gedaan, de angst voor het verlies van meer volgde.
Maar het ging altijd goed met opa. Zelfs als de hele wereld in de brand stond, wist opa ons nog gerust te stellen met zijn onwijs warme, volle blik en tevreden glimlach. Vaak vroeg ik mij af wat er in opa zijn hoofd om ging. Een piekereraar die je was, maar de kracht om de gedachtes alleen te dragen. Nooit hoorde je opa zeuren, of verlangde opa naar meer, het was altijd goed. Hoe vaak opa ons wel niet bedankte voor de belletjes en de gesprekken. Ook de zusters die opa tot het laatste moment hebben verzorgd, spraken met warme woorden over een man die altijd dankbaar en tevreden was.
Ik zal nooit opa zijn gevoel voor humor vergeten. De humor die zelfs in ons laatste telefoongesprek naar boven kwam. Een telefoongesprek die opa kenmerkte. Een telefoongesprek waarin opa een huilende Amber geruststelde met het feit dat hij corona had. Hij voelde zich prima, er werd goed voor hem gezorgd en we zouden wel zien. Tevens beloofde opa aan de bel te trekken bij de zusters als opa zich minder goed ging voelen. Dit was volgens opa geen enkel probleem want er zaten zeker hele leuke zusters tussen! Een week later rouwden deze zusters met ons.
Wat ben ik blij dat ik opa in December nog heb opgezocht. Met een zak Engelse drop op zak, lood in mijn schoenen en ondanks dat ik een week in quarantaine voor opa had gezeten toch de angst om opa ziek te maken of corona over te brengen. Eenmaal bij binnenkomst zou ik nooit vergeten hoe opa naar mij keek. De blij verraste opgewerkte blik, die nog groter werd op het moment dat opa de zak Engelse drop zag. Maar tevens een dankbare traan. Wat wilde ik opa graag knuffelen op dat moment, maar deed het niet om het risico te mijden en de 1,5 meter keurig te bewaren. Wat hebben wij heerlijk gekletst over van alles en wat was opa trots om mij te vertellen dat hij de boeken van zijn broer en Douwe de Wit aan het lezen was. Over syn stadsie Boalsert. Ook al was het bezoekuur allang voorbij, de zuster vonden het fijn opa zo te zien en lieten me daardoor gerust zitten. Een warm dankbaar moment die ik altijd zal blijven koesteren met heel mijn hart.
Ik kan me nog zo goed herinneren hoe opa altijd in zijn stoel ging zitten, nadat opa iets gedaan had. Met een tevreden zo en de altijd terugkomende glimlach en de dichtknijpende oogjes, kon opa zich op dat moment totaal afsluiten van de buitenwereld en gewoon genieten van wat er om hem heen in de huiskamer te zien was. Wat was hij trots op zijn drie kleinkinderen. Maar opa, wat zijn wij trots op jou! De kluns, maar ook het grote voorbeeld wat je was. Ik zou opa gewoon zo graag willen vertellen hoe trots ik ben op dat opa MIJN OPA was.
In vele warme herinneringen zullen wij opa herdenken. Opa was een vol mens met een krachtige persoonlijkheid. Iemand die alles over had om degene die opa lief had te beschermen en bij te staan. Principieel als opa was, was opa tegelijk ook zo vergevingsgezind voor de mensen waar opa het meest om gaf. Ik zal nooit het heerlijke schouwspel tussen opa en oma vergeten wanneer wij op bezoek waren. Of opa zijn huid waar altijd meerdere (stoot) plekjes zichtbaar waren die alleen maar groter werden door de jaren ook. Tevens de koffievlekken op opa zijn overhemd en een altijd volgende mopperende oma. Maar vooral en natuurlijk de pijp die opa typeerde. Of zoals ik vroeger altijd zei: opa is weer aan het pijpen.
Terwijl het besef dat opa er niet meer is langzaam binnenkomt, wil de acceptatie maar niet volgen. Ook al overkwam opa de gekste en grappigste dingen, corona overkwam opa ook. Desondanks de gedachtes en de weggetrokken angst van wat er nog aan zat te komen, kan ik maar niet toegeven dat de uiteindelijke strijd is verloren. Een oneerlijke strijd. Een strijd die niet te winnen viel.
Lieve opa, bedankt voor alles. Doe de groetjes aan Edwin. Ik zal op oma en mama passen. Beloofd!
Beste Betty, kinderen en kleinkinderen, gecondoleerd met dit verlies. We wensen jullie heel veel sterkte om dit verlies te dragen. Hoewel we al jaren geen contact met elkaar hadden, herinner ik mijn neef en naamgenoot als een heel aardige vent, een begenadigd kaatser en een prima tandarts. Ook mijn vrouw Meia is nog een tijdje patiënt (cliënt) bij hem geweest voordat wij overstapten naar een tandarts hier in Franeker. Nogmaals veel sterkte.
Barkentijn 14
8802 NB Franeker
Wij schrokken vanmorgen bij het lezen van de overlijdensberichten in het Friesch Dagblad. Freerk Haanstra overleden, onze vroegere collega. Gecondoleerd Betty en natuurlijk sterkte in het verdere leven. Ik begreep dat je Freerk al een tijdje "kwijt" was, aangezien hij in Bloemkamp vertoefde. Ik weet me nog een hevige discussie te herinneren over Zuid Afrika tijdens een jaarlijkse bijeenkomst van de tandartsen. Ook zijn verbondenheid met makkum mn vanwege het kaatsen, waar hij de ledenpartij regelmatig won. Ja wat wil je met zo'n kaatser die aan de PC in Franeker als uitverkorene mocht deelnemen. Een hele tijd had ik hem niet meer gezien, totdat er een voorstelling van de dames Nooitgedacht in de school gehouden werd. Zo maar wat gedachten. Het gaat jou goed en gelukkig heb je de kinderen nog om je heen. Sterkte meid. Oege en Betty Makkum
,Aan de familie Haanstra ,
Veel sterkte voor nu en de komende tijd .
Wat verdrietig dat jullie vader, man en opa er niet meer is. Heel veel sterkte en onze oprechte deelneming.
Kitty en Ietje Bangma.
Betty, gecondoleerd met het verlies van jouw man Freerk. Vaak hebben we contact gehad toen mijn ouders nog leefden. Wens je veel sterkte met dit grote verlies. Een hartelijke groet, Lonny en Jan Douwe.
Gecondoleerd met het verlies van U man jullie vader en opa erg veel sterkte toegewenst .
Met hartelijke deelneming met zijn overlijden Ik ken hem ook nog van de HBS tijd (1949-1954) en heb zelfs een jaar naast hem gezeten, wat de nodige grappen opleverde gezien onze namen. Ik ben in Utrecht veearts geworden .Helaas hebben we elkaar nooit weer ontmoet. Hartelijke groet
Gecondoleerd met het overlijden van jullie man, vader en opa. Heel veel sterkte.
Gecondoleerd met het overlijden van jullie, man, vader en opa en veel sterkte gewenst.
Herinnering aan Freerk .Mijn vroegste herinnering is van de Openbare school in de Witherenstraat.. Ik kwam bij hem thuis in de Elandslaagte.
In 1949 gingen we naar de Rijks HBS in Sneek en kwamen in dezelfde klas.
Freerk was een uitstekende leerling met cijfers van negen en tienen. sportief,voetbalde bij de plaatselijke club CAB en in het HBS elftal, maar kaatsen was no.1.. Kaatsen, jongens onder elkaar, op het Oordje , zorg er voor dat je bij Freerk in het partuur zat en je won.
In zaal De Doelen was een vergelijkings examen voor een studiebeurs met ca.100 jongens en meisjes, verre familie van elkaar . Freerk bleek de beste te zijn en kwam in aanmerking voor het legaat en kon daar later van studeren. Ook het fietsen naar school in Sneek door wind en weer is om nooit te vergeten.
Na onze HBS tijd gingen we ieder onze weg. Freerk ging in Groningen studeren als tandarts en vestigt zich in Bolsward als tandarts. Ik ging naar "Holland".(Den Haag) voor mijn verdere toekomst .We hadden geen contact meer.
In de jaren negentig, na mijn pensionering, terug in Friesland, kwamen we elkaar weer tegen op de boulevard in Makkum. Ondertussen getrouwd,,Freerk met Betty.
De jaren die volgen hebben we veel met elkaar opgetrokken.
Evenementen in de omgeving bezocht, varen in de sloep op het IJsselmeer, naar Bolsward en omgeving. Ook bezochten we Kerstmarkten in Duitsland, Oldenburg en Berlijn waarbij Freerk genoot van de Glühwein en de worst. De reünie van Oud Bolswarders werd om de 5 jaar bezocht , ontmoeting met oud klasgenoten en verdere bekenden. Klaverjassen deden we ook met dikwijls Freerk en partner als winnaar
Het laatste jaar was een rampjaar, het verlies van zijn zoon Edwin en de ingrijpende operaties aan zijn been.
Door de corona hadden we helaas alleen nog telefonisch contact.
Freerk, rust in vrede, ook namens Jacqueline en Ellen. Wij wensen Betty,kinderen en kleinkinderen veel sterkte.
Gecondoleerd met het overlijden van uw man, jullie vader en opa. Heel veel sterkte.
Alle sterkte toegewenst aan de nabestaanden
gecondoleerd met het verlies van je, man vader en opa. Veel sterkte in de komende tijd.
Gecondoleerd met het overlijden van jullie man, vader en opa, Freerk Haanstra
Gecondoleerd met Dit Grote verlies.
Mijn oprechtte deelnemen.
Veel sterktte toegewenst
Hallo Pa,
het gemis daalt nog niet echt in, wel het gevoel en besef dat het klaar was en dat je deze strijd niet kon winnen.
Bedankt voor alles, je had het niet beter kunnen doen als vader!
Ronald