Als vrijwilliger via het stand-by project van Humanitas heb ik het laatste halfjaar van Oeges leven om de week met hem gewandeld. Dit vond hij prachtig we liepen het hele dorp door. Oege in de rolstoel of kleine stukjes lopend achter de rolstoel. Ondertussen hadden we hele gesprekken wat heel gezellig was. Meestal hadden we prachtig weer en was het wat minder dan bleven we thuis om thee te drinken en wat te praten. Ondertussen kon Baukje op de fiets de stad in.
Als ze thuis kwam zaten we nog even gezellig te praten
Helaas moeten we Oege nu missen maar we hopen hem weer te zien!
Baukje en familie sterkte de komende tijd!
Groet van Loes Dotinga