Oane,
Afgelopen maandag hebben we helaas afscheid van je moeten nemen.
Er werden daar dingen verteld over jou die ik niet wist.
Dingen waar ik best van schrok maar ook zeker dingen waar ik erg om moest lachen.
Dat de laatste keer luchtbuks schieten ook daadwerkelijk en letterlijk de laatste zou zijn dat hadden we niet gedacht, helaas bleek het anders.
Wel moet ik zeggen dat we de laatste keer bij jou thuis wel even hebben getwijfeld aan het feit of het wel goed met je ging.
Je had op het laatst niet de kracht meer die je normaal (vroeger) wel had, maar toen een paar van de jongens ernaar vroegen zei je dat je enkel last had van wat rugklachten.
Je wilde de foto´s van het schieten altijd hoe dan ook op Facebook hebben, zodat iedereen wist dat je dat iedere keer weer (en met recht !) organiseerde en zo ook de laatste keer heb ik ze op jouw verzoek weer geplaatst.
Ik heb nog wel even getwijfeld of ik dat wel moest doen, dat zeg ik eerlijk omdat ik van mening was dat je die avond (en achteraf dus de laatste periode misschien wel) niet echt fit voor de dag kwam.
Hadden we het maar eerder geweten beste Oane !
Nee het schieten bij jou thuis zal niet meer gaan en dat vinden wij ontzettend jammer zeg, want want hebben we leuke avonden gehad.
Ook wel sentimentele avonden hoor als we de mooie herinneringen aan Thewis weer ophaalden en wat was jij dan trots dat je zijn vader was.
Wij, de jongens van het schieten hebben het er over gehad en we willen de traditie die jij bent begonnen om je zoon te eren heel graag voortzetten op een bepaalde manier en dat gaat ook zeker goed komen.
Ik wil je bedanken voor wie je was en ik hoop dat je rust mag vinden en hopelijk ook je zoon weer mag zien , daar waar dat ook mag zijn.
Rust zacht Oane en wie weet zien we elkaar weer !
Oane belle no en dan om ús op de hichte te hâlden fan wer't hy mei dwaande wie.
Yn de tsjinsttiid wiene wy beide by it musykkorps fan de artillerie en wy binne de lêste jierren noch mei syn beiden nei konserten fan it Reünieorkest west.
Dit jier hie Oane der gjin sin yn.
De boat der er mei dwaande wie en wermei't hy mei ús te farren woe hat er net ôf krigen.
Ik bin bliid dat ik noch by Oane yn it sikehûs west ha.
Rest sêft beste Oane, ik hoopje dast de rêst en it ljocht fûn hast.
Ik sil dy net ferjitte,