Boks Arie,
Niet te bevatten dat jij er niet meer bent,
Je was een super oom en een toffe vent!
Tijdens het concert van Venice een biertje halen onder het nummer Family Tree,
Kon mooi even, aangezien dat zo’n zeiknummer is, you see.
Lachen, gieren en brullen in de auto terug van het concert,
Waarbij jij ineens Piet Paulusma en Bert en Ernie werd.
Voor alle klusjes die er bij mij moesten worden gedaan,
Stond jij, om te helpen, altijd vooraan.
Samen met Fokko toch wel 4 linker handen,
Maar het lukte omdat jullie samenspanden.
Een klusbus, daar konden jullie alleen maar van dromen,
Aangezien er ‘Klunsbedrijf Terveer ‘ op was gekomen.
Onze lachtherapie sessie vergeet ik ook nooit meer,
Hoe harder hoe beter, het deed gewoon zeer.
Ik zou zo nog tijden door kunnen gaan,
Maar Arie, jij blijft voor mij altijd bestaan.
Ook al staan we hier verdrietig en verward,
Voor altijd in mijn hart…
Boks Arie.
Lieve Marsha, kinderen en familie.
Verdrietig om te horen dat Arnold zo veel en veel te jong bij jullie is weggevallen. Woorden van troost zijn hiervoor bijna niet te vinden. Heel veel sterkte Lieverd en dikke knuffel van ons allebei.
Lieve groet, Janet en Gouke
Lieve Marsha ,Robert en Clara en Lisette,
Gecondoleerd met het verlies van jou man Arnold en jullie vader [schoonvader] ,we wisten dat het niet zo goed met Arnold ging maar het komt toch erg onverwacht .
We wensen jullie sterkte en de moed om verder te gaan.
Liefs van Sijtze en Tiny Bouma.
You Made A Difference
Lieve Arnold,
Ik heb altijd het gevoel gehad dat wij een onzichtbaar lijntje hebben.
Niet zichtbaar maar zeker voelbaar.
Bij jou kon ik gewoon Miriam zijn. Zo fijn, je begrip zonder uitleg, tranen zonder oordelen, je acceptatie. Je gaf me veiligheid, rust, kracht en geborgenheid samen met je prachtige gezin. En niet te vergeten je ontzettend droge humor waarmee je me altijd op wist te vrolijken. Dan zie ik zo die pretoogjes weer voor me. Pracht mens was je.
Je had altijd een perfecte timing qua berichtjes. Je wist gewoon wanneer ik je nodig had. Ik ben zo blij dat ik nog tegen je heb gezegd dat ik van je hou toen je nog thuis was. En dat ik je te pletter zou knuffelen zodra het weer kon. Toen zei jij dat ik maar een dag moest reserveren.
Die dag gaat zeker nog komen, maar wanneer dat weet niemand.
Reken maar dat ik je bankje op het Eiland ga bezoeken. Kom je dan bij me Arie
Kijken naar de eendjes en het glinsterende water, zoals de laatste keer
Ons lijntje is bijzonder maar ook onbreekbaar. Daar ben ik van overtuigd. We zullen altijd verbonden zijn in onze harten.
Man, wat mis ik je. En ik weet, jij ons ook. Bedankt voor alles. De groetjes mag je houden. Bewaar ze goed. Ooit kom ik ze ophalen.
Box, ouwe!
Lieve Arnold
Mijn broer………Mijn maatje………. Mijn beste vriend
Wij thuis noemden je altijd Arie
Later door je vrienden en voetbalmaten werd je stee vast Knoet genoemd.
Ik ga je missen.
Wekelijks kwamen we bij elkaar over de vloer
Elke vrijdagavond een spelletje spelen, muziek luisteren of een potje darten bij jullie in de garage of bij ons in de tuin. En dat vaak tot diep in de nacht.
We hadden dezelfde interesses:
We speelden de zelfde games maakten onze eigen websites. Waren gek op de natuur en fotografie.
Zagen we elkaar niet dan chatten we wel even via het computerplatform steam.
Als ik de computer startte was je meestal wel online en dan typte ik
“Hey Arnold hoeist anders. “
“Anders wel goed” was dan je reactie.
Ergens begin juli start ik mijn computer en zie rechtsonder op het beeldscherm een pop up verschijnen. Er stond
“Arnold voor het laatst online 24 uur geleden.”
Je was uit voorzorg opgenomen in het UMCG
24 uur is niet lang dat is maar 1 dag. Langer hadden we niet nodig.
S’morgens vroeg even naar het Sneekermeer voor een mooie zonsopkomst of een dag in een vogel hut zitten. Een natuurgebied bezoeken of s’avonds naar de Zeedijk bij Zurich voor een mooie zonsondergang.
Je maakte de mooiste foto’s hoewel jezelf vond dat er altijd wel wat aan mankeerde
Een aantal dagen later als ik de computer weer op start lees ik
“Arnold voor het laatst online 5 dagen geleden”
Je ligt inmiddels op de intensive care maar we houden goede moed.
5 dagen dat is niet lang. Meer hadden we niet nodig oom een trip te maken naar Viroinval in België. Breinigerheide in Duitsland, Het drielandenpunt, Wallis Zwitserland of noem maar op.
Dan gingen we samen op zoek naar vlinders om te fotograferen en als je een nieuwe soort had ontdekt dan riep je “koekoek.”
In het veld noemde je jezelf Arnoldus Bruticus polyomatus.
Wat het betekende wist je niet maar het klonk wel Latijns en alle vlinders in het veld hadden een Latijnse naam dus waarom jij dan niet.
Zo’n twee weken later start ik weer mijn computer
“Arnold voor het laats online 2 weken geleden ”
De situatie in het UMCG wordt er niet beter op maar hoop doet leven”
2 weken is overigens niet lang. Dat is maar veertien dagen. En dat is de tijd die we nodig hadden om bijvoorbeeld een vakantie te vieren in de Verdon in Zuid Frankrijk en voor je het weet zijn die dagen alweer om. Hoewel slapen in een lekke vouwwagen niet helemaal je ding was hadden we toch een prachtige vakantie.
“Arnold voor het laatst online 3 weken geleden”
Het duurt nu toch wel erg lang. Intussen hadden we heel wat foto’s kunnen maken en de bloedmaan had je ook al gemist.
Mijn computer start ik niet meer op! Ben bang dat er staat
“ Arnold nooit meer online “
Er komt een berichtje van Marsha. Het gaat niet goed met Arnold en de Artsen die zo hard voor je hebben geknokt komen tot de conclusie dat verder behandelen zinloos is geworden.
Als geen ander voelde jij het verdriet en de pijn van een ander
Het is maar goed dat je ons verdriet niet meer voelt
Mijn Hart doet pijn maar de mooie herinneringen aan jou zal ik nooit vergeten.
Vaarwel mijn lieve broer.
Rob
De strijd van tijd en beschikbaarheid niet kunnen winnen. Heeft een mooi mens het hier moeten verlaten. Je zal gemist worden.
Sterkte voor al Arnold’s zijn dierbaren.